De bactericide werking van de aminopenicillines ampicilline en amoxicilline, tegenover grampositieven is zwakker dan deze van de benzylpenicillines. Tot hun werkingsspectrum behoren echter ook gramnegatieven, zoals de verschillende Enterobacteriaceae E. coli, Salmonella en Proteus. Aminopenicillines worden geïnactiveerd door penicillinase producerende kiemen.
Door hun groter werkingsspectrum worden aminopenicillines gebruikt bij verschillende diersoorten voor de behandeling van infecties met gevoelige kiemen van het gastro-intenstinaal stelsel, het ademhalingsstelsel, het urogenitaal stelsel, voor wond- en huidinfecties en voor meningitis (Su). De diergeneesmiddelen met aminopenicillines hebben vaak weing precieze indicaties (PK/PD-analyse!).
Zie Penicillines.
Aminopenicillines worden oraal of parenteraal toegediend. Het dosisinterval varieert tussen 6 en 48 h. Preparaten met een langzame absorptie ter hoogte van de injectieplaats, vertonen in de regel een lage plasmaconcentratie. Hun gebruik dient daarom beperkt te worden tot de behandeling van infecties met de meest gevoelige kiemen. De weefseldistributie van de aminopenicillines is het sterkst in de goed doorbloede organen, maar is beperkt tot de interstitiële vloeistof. In de urine, de gal en de longen worden de hoogste concentraties waargenomen. Ze worden voornamelijk uitgescheiden in de urine.
De orale toediening is tegenaangewezen bij het volwassen paard.
De toxiciteit van de aminopenicillines is vergelijkbaar met deze van de andere penicillines. Bij carnivoren en kalveren kan een goedaardige diarree voorkomen na orale toediening van aminopenicillines.
Zie Penicillines.
Zie Penicillines.
Zie Penicillines.
